Evangeline goes Gasthuisberg

'- Hoe voelt ge u?' zegt Professor Dokter N.
'- Heel goed, fantastisch, kan niet beter!' zegt Evangeline
-'Vermagerd de laatste tijd?'
- 'Neen, helemaal niet; integendeel, zelfs een beetje verdikt'
-' Dan zit de eetlust wel goed?'
- 'Oh ja, héél goed, ik zou de hele dag kunnen eten zonder stoppen.'
- 'Nog ergens pijn?'
- Neen, nergens, alles voelt prima.'
-' En met de vermoeidheid?'
-' Nooit vermoeid, ik heb superveel energie, zou eindeloos kunnen doorgaan.'

Zo'n kleine 3 jaar geleden werd Evangeline zo maar plotsklaps gebombardeerd tot borstkankerpatiënte; zonder noemenswaardige waarschuwing, zomaar... op haar 39ste verjaardag. Na de schok werd ze meegesleurd in het complete plaatje van chirurgie, chemotherapie en radiotherapie. Het voelde allemaal compleet gesjeesd, maar ondertussen is Evangeline volledig terug bekomen. Ze voelt zich zelfs beter dan voorheen; heeft terug een hele bos haar, een mooiere huid, tonnen energie en een andere kijk op de dingen. Maar om de 6 maanden zijn daar die controles...

En dat voelt voor Evangeline telkens weer als een examen. Als ze maar de goede antwoorden geeft, dan is er niks aan de hand; dan verschalkt ze die kanker. Dan scoort ze 10 op 10 en dan is de kanker weg!! Maar zo werkt het natuurlijk niet. Niet enkel de kanker, maar ook lieve prof N. is niet te vermurwen met wat 'feel good'-praat. Uit met die bloes en wat luisteren, voelen en tasten .

'Mmm... het ziet er allemaal goed uit'.
'Fijn! ... dan heb ik dus niets meer te vrezen en ben ik kankerpatiënte af?'

'-Tja, dat kan ik ook niet zeggen, maar het ziet er allemaal prima uit!'

Altijd weer probeert Evangeline de dokter definitieve genezing te ontlokken, maar telkens krijgt ze het deksel op de neus. De tijd zal het uitmaken, zeker?
Nog wat bloed prikken en dan zit het er weer voor een half jaartje op. Gauw weg dus maar uit Gasthuisberg en ff lekker stadten. Sometimes a girl needs to spoil herself!